Reizen naar een code oranje bestemming: Sri Lanka

“Het is 9.30 uur in de ochtend, 24 juli 2021. Ik ben net geland op Colombo Airport. Een man in een plastic pak staat mij glimlachend op te wachten. Hij brengt mij in een geplastificeerde auto naar het hotel in het centrum. Achter de receptie staan nog meer mannen met zulke pakken voor me klaar.

Even schakelen, ik had niet direct verwacht dat men het Covid beleid hier zo serieus zou invullen.

Diezelfde dag wordt er nog een test gedaan. Een tikje opgelucht verneem ik de volgende ochtend dat de test negatief was. Omdat ik al een test in Nederland had gehad was de kans heel klein dat dit verkeerd ging uitpakken, maar toch. Het hangslot gaat van de deur. Ik wordt vrijgelaten in Sri Lanka. Ik heb geen enkele beperking meer. Als je gevaccineerd bent dan hoef je zelfs op de terugweg naar Nederland geen test meer te doen.

Een groot deel van de reis blijft het heerlijke gevoel domineren van een soort exclusieve, avontuurlijke beweging. De mensen die betrokken zijn bij mijn reis zijn blij en dankbaar om eindelijk weer betaald in actie te komen. De Sri Lankanen zijn warm als altijd, al houden ze op sommige plekken liever wat afstand. De natuur is nog niet helemaal gewend aan een witneus zoals ik. Er zijn overal veel meer dieren en ze komen dichtbij. In een nationaal park kom ik dicht bij olifanten en krokodillen. Het pad voor mijn jeep moet eerst worden vrijgemaakt van takken. Hier heeft al twee maanden niemand gereden.

Het dak van mijn bungalow is een springplank voor eekhoorns, apen en allerlei gekleurde vogels die lang het rijk alleen hebben gehad. ’s Nacht scharrelen er olifanten langs de lemen wand aan de buitenkant.

Wat geniet ik van het echte exotische reisgevoel dat ik lang heb moeten missen. Iedereen lijkt met mij mee te genieten. Eindelijk weer werk aan de winkel, eten koken, programma’s draaien. Het geeft de mensen het gevoel dat er weer perspectief is, dat er licht gloort in die eindeloze tunnel. Ik heb veel mooie gesprekken, ik voel dat mensen connectie zoeken, dat ze hun ziel willen openen.

Ik ben terughoudend geweest om naar “code oranje” landen te reizen. Ik wilde me graag aan het sociaal contract houden, samen Covid het land uit krijgen. Maar voor veel bestemmingen is het beleid niet logisch meer. De besmettingen zijn er vaak een stuk lager dan in Nederland. Gevaccineerden lopen nagenoeg geen risico. De kwetsbare landen smachten naar reizigers die alles weer kunnen laten functioneren. De schade bij de kleine man is enorm. Daarom is mijn terughoudendheid nu voorbij. Wat mij betreft gaan de poorten naar dit soort landen nu wijd open. De mensen hebben het nodig. Reisbedrijven hebben het nodig. Ik heb het nodig.

En als je de schakelaar eenmaal omzet dan wacht je de meest exclusieve en pure reiservaring van de afgelopen decennia.

Zo zit ik daar achter een Hopper met curry, totaal gepamperd door glimlachend personeel uitkijkend over een smaragd groen zwembad die speciaal voor mij is gevuld. Misschien ga ik er een plonsje in nemen, of misschien pas tegen de avond als er een fijne sundowner is ingeschonken. Dilemma’s, dilemma’s.”