Sumatra begint in Medan

Sumatra: jungle, jungle en nog eens jungle, dacht ik. Bij aankomst in Medan kom ik er al snel achter dat Sumatra niet alleen maar jungle is en ik in de ‘op-2-na-grootste’ metropool van Indonesië beland ben. Toeterende motoren met zijspan, die ‘becak’ genoemd worden, crossen tussen het verkeer door. Omdat reizen door Indonesië voor velen een race tegen de klok is, wordt de stad Medan door veel reizigers overgeslagen. Zij gaan – net als ik – recht op hun doel af: Naar de orang utans!

 

Na een intercontinentale vlucht van 15 uur nog even een halve dag in de auto, tuffend door de drukte van Medan en uren hobbelend door palmolieplantages. Toen ik gaar de auto uitstapte in de vochtige warmte van de jungle, besloot ik dat ik het voor onze reizigers anders wilde aanpakken…

 

 

 

Terug in Medan ging ik op zoek naar de ideale plek om te acclimatiseren en uit te rusten en iets leuks om te doen in de omgeving. Passend bij de filosofie van Riksja Travel, waar Riksja Indonesië onderdeel van is, ga ik op zoek naar ervaringen waarbij je het land, de bevolking en zijn bijzondere levenswijze écht ontdekt.

 

 

 

Toen ik Medan eens beter bekeek, moest ik zeggen dat ik het eigenlijk best indrukwekkend vond:  Een contrast van moderne kantoorgebouwen en vergane glorie, zoals het koloniale postkantoor met enorme glas-in-lood ramen. Er tegenover staat het ‘Stadhuis’, klein maar fijn tegen een modern hotel aangeplakt. Hier drink je de lekkerste koffie in typisch Hollandse inrichting met jaren-30 stijl lambrisering en paneeldeuren. De zwart-wit foto’s aan de wand laten je zien hoe het leven in Medan was in die tijd.

 

Ook al vond ik het historische centrum van Medan indrukwekkend, het was niet hét verhaal waarmee ik onze reizigers wilde laten thuis komen. Ik pakte een becak en ging de kampung in: de dorpen buiten de stad. Met de wind door mijn haar reed ik langs markten en rijstvelden. Langs de weg zag ik vrouwen die van alles verkopen: bananenchips, gefrituurde donuts en andere hapjes. Ik ging op zoek naar het verhaal achter deze vrouwen.

 

Met mijn gids ging ik op bezoek bij een familie thuis. Met open armen verwelkomen ze mij in hun huis en laten mij trots hun ‘werkplaats’ zien, oftewel de keuken. In een grote wok op het houtvuur achter het huis wordt bananenchips gefrituurd.

 

 

 

Een buurvrouw staat het deeg te kneden voor de flapjes. Of ik even wil meehelpen. Natuurlijk! Terwijl ik geconcentreerd sta te boetseren vertelt ze me van alles over haar leven. Zes cent per flapje verdient ze op de markt. De kinderen vinden het reuze grappig, zo’n ‘bule’ (blanke toerist) in hun keuken. En daar hadden ze best gelijk in…

Wil je ook thuis komen met een verhaal? Kijk dan bij onze Medan bouwsteen Crossen door de kampung, een goed begin van een Indonesië reis in Sumatra.